bèda , nf: beta 3, geda, veda Definitzione genia de erba a crosta longhita e a fògia lada, bona cota, chi creschet sola, annu cun annu, faendho sa chima e sicandhosi a s'intrada de s'istade: in atóngiu torrat a bogare de sa matessi arraighina (custa calat a fundhu meda); is calidades prantadas (beda de ortu) faent a fògia e a crosta meda prus manna, si ponent a sèmene e podent fàere in dónnia tempus Sinònimos e contràrios aeda Terminologia iscientìfica rba, rbzc, Beta vulgaris Ètimu ltn. beta Tradutziones Frantzesu bette, poirée Ingresu chard Ispagnolu acelga Italianu biètola Tedescu Mangold.

«« Torra a chircare