casticàtu, casticàu , pps, agt, nm: castigadu, castigau Definitzione de casticare; nau de unu, chi no tenet abbilidade nudha nudha, chi no est bonu a nudha, fatu e lassau; chi o chie tenet difetu mannu de sa naschia Sinònimos e contràrios caltigu, cartzellete, fadadu, iltrudhadu, indelvesu, isente, lertone, strupiau | ctr. àbbile 1, balente 2. ma est castigadu, mih, a istare pastorighendhe cun duos fiados: andhe chi bi est, a si ndhe podiat leare medas?! ◊ cussos castigados no sunt bonos mancu a si segare casu! ◊ castigadu, mancu su fogu ti as fatu, morindhe de fritu! ◊ iscadha, casticatu: unu non devet èssere simproto! 3. fit abbarrau che casticau: no aiat àpiu mancu su tempus de apèrrere buca ◊ menzus castigadu dae Deu chi no corrudu e fizu de bagassa ◊ Gesús a inghíriu aiat una truma manna de zente chi li giuteint topos, castigados e tzegos Terminologia iscientìfica ntl Tradutziones Frantzesu incapable, déficient Ingresu idiot Ispagnolu incapaz Italianu inètto, deficiènte Tedescu untüchtig.

«« Torra a chircare