coínu coàinu

cóinu , nm: cóniu, conu Definitzione est sa fortza chi faet s'istògomo po caciare: si narat agiummai solu su pl. Sinònimos e contràrios bómbitos, irbútida, prémidas, préntios Maneras de nàrrere csn: èssere a conos = a prentos de bómbitu; conos bagantes = irfortzu de bombitare ma chentza catzare nudha Frases custa cosa pigat a cóinus fintzas a is prus sanus de istògomu! ◊ e búmbitus e agrónius e iscràmmius e isciarrocus e currúghinus e cónius ◊ peri a cónios, totus fachiant nessi finta de l'assazare ◊ sos ingurdones mànigant torra, si passant sos conos ◊ sa còglia frisca de nuche li at postu sos conos ◊ sorri tua est a cóinus e a dolori de conca ◊ dogna tanti mi benit cóinus! 2. fit una perca ue essiat unu conu de abba frisca e bundhante Ètimu ltn. conare Tradutziones Frantzesu haut-le cœur, sursaut Ingresu regurgitation Ispagnolu arcada, basca Italianu conato di vòmito, rigùrgito Tedescu Brechreiz.

cóinu 1 , agt Definitzione bàsciu, nau de una genia de mudegu chi creschet asuta de is matas e de àteras tupas.

«« Torra a chircare