fatòre , nm: fatori Definitzione chie (o cosa chi) faet calecuna faina o funtzione, serbit a prodúere calecunu efetu, un’arresurtau; mescamente persona chi trebballat unu terrenu angenu a mesapare / leare, dare, tènnere ortu, binza in f.; in matemàtica, f. primu = númeru chi si podet dividire cun cussu etotu e cun 1 ebbia chentza lassare arrestu Frases apo postu in sa binza unu fatore chi totus mi naraint: - Est fidadu, che persone sigura e de onore! (A.Masia Arru)◊ sos ortos los daimus in fatore ca no bi la faghiaimus a los triballare nois etotu ◊ si mi cheret a fatore, sas terras bi las triballo deo Ètimu itl. Tradutziones Frantzesu fermier, régisseur Ingresu farmer Ispagnolu granjero Italianu fattóre Tedescu Faktor, Gutsverwalter, Meier.

«« Torra a chircare