frònte , nf, nm: fronti,
frontu,
frunte Definitzione
sa parte de ananti de sa conca tra is ogos e is pilos de pitzu o crebedhos de ananti (s'ossu = tàula de su crebedhu); (solu nm.) logu inue, in is gherras, si benint apare is sordaos de is partes contràrias
Sinònimos e contràrios
face,
fròntene
Maneras de nàrrere
csn:
parare fronte, pònnere frontu = pigai una dificurtadi cun coràgiu, sentza de timi; tènniri fronti = tènnere atza, bogare sa cara; fai fronti a ccn. = andhàreli in contràriu
Frases
a dhu castiai a su fronti e a is cucas est lintu e pintu su babbu ◊ su béciu portat su fronti frunziu ◊ giughet su bonete in conca faladu apenas in sa fronte
2.
is bardaneris isparant de asegus de una rochita che is soldados in su fronte ◊ is piciocos ci furint andhaos a su fronte ndhe ant batiu novas ci faent cumprendhe ca esistit peri un'àteru mundhu ◊ tocat a pònnere frontu a sas dificurtades
3.
isse parat fronte a bentos e traschias ◊ sa mama l'ammaniaiat a parare frunte a sos istragos de sa vida
Sambenados e Provèrbios
prb:
chini tenit fronti tenit parti
Terminologia iscientìfica
crn.
Ètimu
ltn.
fronte(m)
Tradutziones
Frantzesu
front
Ingresu
forehead
Ispagnolu
frente
Italianu
frónte
Tedescu
Stirn,
Front.
