iscónniu , nm: iscrónniu,
iscronnu Definitzione
genia de bregúngia manna, de befa chi si faet o chi unu faet a s'àteru; fintzes dannu, istrúpiu, iscónciu, difetu
Sinònimos e contràrios
bergugna,
cavanile,
discoronu,
innóriu,
iscàranu
/
dannu,
iscónciu,
peca 1
Frases
su vetzu non la tzelaiat de contare a totus su disàbiu meu a iscrónniu ◊ nche l'ant catzatu dae créjia pro ovitare un’iscrónniu ◊ si fint atzufatos, abbranchiatos, mossicratos e fatos a un’iscrónniu ◊ cussa sí chi est birgonza e mannu iscónniu!
2.
canno s'iscussertat su rellotzu l'iscropecat pro vídere comente est fatu s'iscónniu ◊ cust'anzone est bonu, chene iscrónniu perunu
Ètimu
itl.
Tradutziones
Frantzesu
honte
Ingresu
ignominy
Ispagnolu
vergüenza
Italianu
scòrno
Tedescu
Schimpf.
