ispàda , nf: ispata,
spada Definitzione
genia de arma a lama longa e lada, a punta, su prus a duas atzas; in is araos, genia de tauledha o nérbiu o cunfirmu chi s'intrat a mesania de sa dentale inter custa e sa timona a manera de pòdere regulare s'apertura de s'arau; in su telàrgiu, manunta o pertuntu, cantu de linna laditu totu istampau ue s'intrat su serradógiu po poderare tirau e firmu s'insulu (o ixubru); su pl. una de is mertzas o sinnos de is cartas de giogu; genia de frore chi narant spadoni (Gladiolus segetum)/ is partis de s'ispada: su follu o frama, s'atza, sa punta, su tolu, sa màniga, sa guàrdia o cóciula o su guardamanu; genias de ispada: a duas, a tres atzas
Sinònimos e contràrios
cunfimmu
/
pertuntu
Frases
sete ispadas de dolore su coro mi ant trapassadu! ◊ mi at bocau una limba che un'ispada chi mi at trémiu totu sa carena! (C.Buttu)◊ seis benios cun matzucos e ispadas a mi arrestare!◊ comenti tenis de Israeli sóliu e ispada tui ti ndi serbis abbusivamenti!
2.
mi mancat s'assu de ispadas
Ètimu
ltn.
spatha.
Tradutziones
Frantzesu
épée
Ingresu
sword
Ispagnolu
espada
Italianu
spada
Tedescu
Schwert.
