abbítu , nm Definitzione
su istare a s'andhetorra a unu logu o fatuvatu cun ccn.; su abbitare a unu logu, su dhue istare / pònnere a. in unu logu = andhare a istare
Sinònimos e contràrios
abbitàntzia,
abbitatzioni
/
abbitóriu
Frases
narat sa paristória ch'in sas lontanas èpocas passadas fis abbitu de fadas ◊ cheres puru cudhos emigrados chi torrent prestu a s'abbitu insoro pro mezorare in sa terra nadia ◊ custos montes sunt abbitu de puzones e feras ◊ in una domo bàscia e mesu ruta faghet sempre s'abbitu e s'iscola custa mastra che santa in una gruta ◊ inie at postu su sacu ca bi faghet abbitu
Ètimu
srd.
Tradutziones
Frantzesu
domicile,
demeure
Ingresu
domicile,
residence
Ispagnolu
frecuentación,
morada
Italianu
frequentazióne,
dimòra
Tedescu
Verkehren,
Aufenthalt.
àbbitu àbbidu