brànca , nf Definizione
sa manu de un'animale chi portat ungas puntudas e, nau a disprétziu, is manos de unu chi furat; bratzu de calecunu móbbile; cambu de coradhu; nae grussa de una mata ue s'ispartzit in duos e faet a frochidha / rúghere a brancas imbesse = a palas a terra
Sinonimi e contrari
bràncula,
farranca
/
camba 2
Frasi
su cane isterzari pro furare zughet brancas abbistas ◊ mih a chi no mi sont costatas, cussas raicas, a nche las vature dae cussos trocos… sas brancas sicas a chie nche las est furanne! ◊ su càvuru portat tantis brancas
2.
su candheleri de sos Ebreos est a sete brancas
Cognomi e Proverbi
smb:
Branca, Branchita, Branchitta
Terminologia scientifica
crn
Etimo
ltn.
branca
Traduzioni
Francese
patte,
pied,
branche
Inglese
paw
Spagnolo
pata
Italiano
zampa
Tedesco
Pfote,
Tatze.