brànca , nf Definitzione
sa manu de un'animale chi portat ungas puntudas e, nau a disprétziu, is manos de unu chi furat; bratzu de calecunu móbbile; cambu de coradhu; nae grussa de una mata ue s'ispartzit in duos e faet a frochidha / rúghere a brancas imbesse = a palas a terra
Sinònimos e contràrios
bràncula,
farranca
/
camba 2
Frases
su cane isterzari pro furare zughet brancas abbistas ◊ mih a chi no mi sont costatas, cussas raicas, a nche las vature dae cussos trocos… sas brancas sicas a chie nche las est furanne! ◊ su càvuru portat tantis brancas
2.
su candheleri de sos Ebreos est a sete brancas
Sambenados e Provèrbios
smb:
Branca, Branchita, Branchitta
Terminologia iscientìfica
crn
Ètimu
ltn.
branca
Tradutziones
Frantzesu
patte,
pied,
branche
Ingresu
paw
Ispagnolu
pata
Italianu
zampa
Tedescu
Pfote,
Tatze.
