brugiàre , vrb: abbrugiai,
brujare,
brusare,
brusiare,
bruxare Definizione
passare o fàere a fogu, calare a chinisu sa cosa; perdimentare sa cosa; nau de su chi faet su fritu, sicare sa cosa; pistidhire meda; nau de su cimentu, chi no afortit, no intostat e si sicat a pruine / brusiare s'erva birde = nàrrere male de unu
Sinonimi e contrari
abbrajare,
abbruscare,
abburare,
afocazare,
fruxare
/
sperditziai
Frasi
bucas sididas, laras bruxadas ◊ sas matas chi as brujadu t'isetant pro t'impicare! ◊ sa calura de s'istiu brúgiat sa cosa ◊ su sole ruju che a su fogu brúgiat finas sa pedra ◊ si pesesit unu fogu e brusesit su laore ◊ ponet fogu, brusat pasturas e laores e si dha pigat cun sos animales puru!
2.
sa limba de cussu pudidinosu brúsiat s'erva birde!
Etimo
itl.
Traduzioni
Francese
brûler
Inglese
to burn
Spagnolo
quemar,
arder
Italiano
bruciare,
àrdere,
scottare,
ustionare
Tedesco
verbrennen,
ausdörren.