iscrocàre iscrocài

iscrocàre 1 , vrb: iscrogare, scrogai Definizione bogare de sa croga; segare, fortzare a tropu sa crughe de is crogas, segare s'ischina, fàere isfortzu tropu, istampare su corgiolu de s'ou (nau de is pudhighinos naschindho); nau cun tzacu, fàere impresse, cúrrere a fàere ccn. cosa Sinonimi e contrari iderrigari, illumbai, illumbedhare, irrenare, isarrigai, iscrodocare, isderenare / illutonare / bisestrare, iscollare Frasi dae minore soe iscrocada e no apo pótiu arritzare prus! ◊ arratza da balentia… za no si est mancu iscrocau! 2. sos puzonedhos ant iscrocau duas dies a oze ◊ sos ch'istóigas mentes si forrogant, sas lodes no isetes chi t'intreghent ca chin inzenzos su coro t'iscrogant! (P.Giudice Marras) 3. no pesses chi s'est iscrocau pro azudare a tibe! 4. custa fémina caminat topitopi, totu iscrogada! Etimo srd. Traduzioni Francese éreinter Inglese to exaust Spagnolo derrengar, deslomarse Italiano slombare Tedesco kreuzlahm machen.

iscrocàre 2 , vrb Definizione lassare andhare su bestiàmene a ue bolet andhare a pàschere, dare su faiu a su bestiàmine in su logu; nau de matas, bogare pigionatzos noos in is arraighinas atesu de su truncu Sinonimi e contrari irfunare, iscapai / brotare 2. sas raighinas de cust'àrbure che sunt iscrochendhe totue fatu de su logu ◊ sos suerzos sunt torrendhe a iscrocare mancari brusiados Etimo srd.

«« Cerca di nuovo