iscrocàre iscrocài
iscrocàre 1 , vrb: iscrogare,
scrogai Definizione
bogare de sa croga; segare, fortzare a tropu sa crughe de is crogas, segare s'ischina, fàere isfortzu tropu, istampare su corgiolu de s'ou (nau de is pudhighinos naschindho); nau cun tzacu, fàere impresse, cúrrere a fàere ccn. cosa
Sinonimi e contrari
iderrigari,
illumbai,
illumbedhare,
irrenare,
isarrigai,
iscrodocare,
isderenare
/
illutonare
/
bisestrare,
iscollare
Frasi
dae minore soe iscrocada e no apo pótiu arritzare prus! ◊ arratza da balentia… za no si est mancu iscrocau!
2.
sos puzonedhos ant iscrocau duas dies a oze ◊ sos ch'istóigas mentes si forrogant, sas lodes no isetes chi t'intreghent ca chin inzenzos su coro t'iscrogant! (P.Giudice Marras)
3.
no pesses chi s'est iscrocau pro azudare a tibe!
4.
custa fémina caminat topitopi, totu iscrogada!
Etimo
srd.
Traduzioni
Francese
éreinter
Inglese
to exaust
Spagnolo
derrengar,
deslomarse
Italiano
slombare
Tedesco
kreuzlahm machen.
iscrocàre 2 , vrb Definizione lassare andhare su bestiàmene a ue bolet andhare a pàschere, dare su faiu a su bestiàmine in su logu; nau de matas, bogare pigionatzos noos in is arraighinas atesu de su truncu Sinonimi e contrari irfunare, iscapai / brotare 2. sas raighinas de cust'àrbure che sunt iscrochendhe totue fatu de su logu ◊ sos suerzos sunt torrendhe a iscrocare mancari brusiados Etimo srd.