ísse , prn: issu Definizione
prn. de 3ˆ persona sing. chi s'impreat po ómine o mascu: pl. issos, issus
Modi di dire
csn:
a, de, cun, pro, tra isse; si ponet cun valore de "própiu gai, abberu": continu fit, isse! = est abarrau sempri de aici, a sa sighida, sentza de cambiamentu, sentza de alléviu; como siat, isse, chi… = intimore si…, e ita si!…; de issu = sou
Frasi
deo so andhadu, ma isse no bi est bénnidu ◊ nàralu a isse! ◊ pejus pro isse! ◊ beni chin issu! ◊ cherzo a isse, no a tie! ◊ custas cosas si las at pessadas tra isse
2.
como siat, isse, puru, chi nos fetant pagare totu cussu!…
Etimo
ltn.
ipse, ipsu(m)
Traduzioni
Francese
il
Inglese
he,
him
Spagnolo
él
Italiano
égli,
lui
Tedesco
er.