mandròne, mandròni , agt, nm Definizione
chi o chie tenet pagu gana de trebballare, chi no est amantiosu de su trebballu, chi dhu tirat a ingurru, chi no trebballat
Sinonimi e contrari
abbaredhau,
chighineri,
chinisaju,
cojanesu,
fochilarju,
gradhiosu,
mandruxu
| ctr.
faineri,
marasadore,
trabagliadore,
trabagliante
Modi di dire
csn:
su viazu de su m. = càrrigu tropu mannu, e po cussu istrobbosu o assentau mali, po sa mandronia de no pigai sa cosa in prus bortas; mandroni che cani = mandrone mannu, meda, a s'úrtimu etzessu
Frasi
si sas muntagnas fint de macarrones e ite vida sa de sos mandrones!…(G.Zicconi Tanchis)◊ chirca tribàgliu, mandrone, chi est sa menzus meighina! ◊ in cussa famíglia is fillus funt managus e mandronis, dh'ant pigau paura a trabballai in su sartu! ◊ mandronedhu est… si aiat ischidu chie at inventadu su tribàgliu l'aiat mortu!◊ custu fut unu piciochedhu mandroni e abbetiosu, no agiudàt mai a nemus
Cognomi e Proverbi
prb:
su mandrone sa chijina si adorat
Terminologia scientifica
ntl
Etimo
srd.
Traduzioni
Francese
paresseux,
fainéant
Inglese
idle
Spagnolo
perezoso,
poltrón
Italiano
poltróne
Tedesco
müßig,
Müßiggänger,
Taugenichts.