ràsta , nf, nm: arrasta*, rastra, rastru, rastu Definizione fragu, arrancu; singiale chi abbarrat de comente si passat in su logu Sinonimi e contrari abbentada, fiacu 1, frusa / arrancu / addromu, arrestallu, frata, ilmina, peada, trata Frasi est che cane chi sighit sa rasta ◊ su cane giraiat dogni mata fiaghendhe su rastu ei s'aera (S.Lay Deidda) 2. at postu fatu a su rastu de sos noedhos chi nche li ant furadu ◊ cun sos iscarpones istampat bete rastru in su terrinu ◊ sos fizos caminant in su rastu de su babbu.
ràsta 1 , nf: areste*,
erista,
reste 1,
rista Definizione
su filighedhu longu, téteru, arrasposu, chi faet sa terga o camisa de dónnia granu in s'ispiga de su trigu, de s'órgiu o erbas de cussa genia
Sinonimi e contrari
listra 1
Frasi
sas ispigas s'ibboidaiant, bi restaiat solu sa reste e trigu no in logu ◊ su trídicu cheret ispozau de sa rasta ◊ giughet paza e rista dogni mannuju, s'annada bona s'ischit a s'incunza ◊ s'orzu si ghirghinzavat pro che li catzare sa rista
Terminologia scientifica
rbr
Traduzioni
Francese
arête,
barbe d'épi
Inglese
arista
Spagnolo
arista
Italiano
rèsta,
barba del grano
Tedesco
Granne.