túnchiu , nm, nf: (su t. = sutúnchiu) ciúnchiu túncia, túnciu, túnghiu, tzúnchiu Definizione genia de boghighedha coment'e a lamentu po dolore, ma fintzes po gosu, cuntentesa; sa boghe de su cane candho dh'ant atripau; cosa chi si narat a lamentu; genia de sonu lamentosu / su túnchiu de sa morte = póleu, sórriga, su sorrogu de chie est morindho Sinonimi e contrari agémenu, ghémida, intzúnchidu, pibia, píliu / chensa, coroju, murrunzu, órulu, teroju, torunzu / múliu Frasi túncios de piantu cuades istratzendhe tràmulas sicadas a s'àrvure de su coro ◊ no che lis at essidu unu túnciu ◊ si ch'est andhadu a coa bàscia, a túnciu e a murrunzu 2. finamentra innoghe sa zente est a túncia fata contra a sa mala amministrascione 3. no sempre sos túnghios de su bentu li fiacabant su sonnu (G.Piga) Etimo srd. Traduzioni Francese gémissement, glapissement Inglese whimpering Spagnolo lamento, quejido, aullido Italiano gèmito, mugolìo Tedesco Stöhnen, Winseln.

túnchiu 1 , nm Definizione tumbarinu, genia de tumborru de ortigu serrau cun sa pedhe de unu cane e una corria impigada chi comente si tocat a allisadura cun is pódhighes faet sonu chi paret unu tzúnchiu Sinonimi e contrari tímpanu Frasi a su sonu de su túnchiu non parabat béstia in locu ◊ s'úrulu chi fachet su túnchiu pesat sa tudha a s'ómine! (B.Murgia) Terminologia scientifica sjl.

«« Cerca di nuovo