prènda, prèndha , nf: prenna Definizione
lallanu de oro o àteru metallu bellu fatu po pònnere in pitzu, mescamente in pódhighes, in su brúciu, in su tzugu, in origas, o fintzes in su bestimentu; in su nàrrere carosu, si narat de gente istimada forte, de cosa chi balet o est pretziada meda e, in cobertantza, a disprétziu puru; css. cosa chi si giaet o chi si ponet coment'e a ndhe assegurare àtera
Sinonimi e contrari
arra,
imprendha,
lallanu,
relichiaris
Modi di dire
csn:
sas prendhas = s'oraria; donai o pigai in prenda = imprendhare, preare
Frasi
cherrer mi dia istramare su coro pro ndhe dare dogni trama fata a prendha (P.Casu)◊ sant'Aleni de Cuartu portat prendas de òru ◊ mamma est una de cussas chi bit in is mascus is prendas de sa lassa! ◊ che prendha lughent élighes e chessas
2.
no istes in tristura, prendha ’e oro! ◊ de morrer milli bortas apo gustu, ma de lassare a tie, prendha, no! ◊ cantas boltas, prendha mia, pro te sola apo cantadu! ◊ inoghe pasaiat una prendha chi tantu mi amaiat ◊ no li noghet tribàgliu ne sufrire: ite prendha chi tenzo pro teraca! (B.Figus)◊ profumant de amore e de amistade sas prendhas chi bi sunt in su Banzelu (F.Satta)
3.
su pitzocu fit prendha mala dae candho fit minore ◊ bella prendha chi ses, coromeu carigadu!…
Etimo
ctl., spn.
prenda
Traduzioni
Francese
bijou,
ornement,
gage
Inglese
jewel,
pawn
Spagnolo
joya,
alhaja,
prenda
Italiano
gioièllo,
monile,
ornaménto,
pégno
Tedesco
Juwel,
Schmuck,
Pfand.