balènte , agt, nm: valente Definizione
chi o chie faet balentias, òperas mannas in cosas de bonu; nau cun ironia, su contràriu
Sinonimi e contrari
àbbile 1,
capaci,
validore
| ctr.
casticatu,
remitanu,
trebiali
Frasi
chie nche furat s'anzone a unu póveru no est unu balente, ma un'arga ◊ su balente afrontat donzi male, fintzas sa morte
2.
sa cultura de sa zustíssia at fatu a balente cada títule chi tirat busilatas a sas luches o profitat de sa càrriga púbblica pro s'inrichire! ◊ sos balentes de commo nos pintant in cara milli fàvulas ◊ méngius molente chi no balente!
Cognomi e Proverbi
prb:
su bisóngiu fait s'ómini balenti
Etimo
srd.
Traduzioni
Francese
brave,
valeureux,
vaillant
Inglese
brave (man)
Spagnolo
valiente
Italiano
pròde,
valoróso
Tedesco
kühn,
Held.