strócidu, strocíu, stróciu , nm: (stró-ciu)
istróchidu*,
istrocu Definitzione
ingestu chi si faet o cosa chi si narat, cambiandho sa boghe e trochendho is murros, po istròchere, pigare a befa, fàere arrennegare; fintzes buatone, mamutzone, prus che àteru nau de ccn. po èssere bestiu male / fai su stróciu = istròchere / a/c. a su pl. sa /ò/ est abberta: stròcius
Sinònimos e contràrios
strocidura,
strocimentu
Frases
dèu no timu stróciu mancai cumentzint giai a mi tzerriai su nomíngiu ◊ pariat chi sa gioventudi bidhanoesa fut fendu su stróciu a is boxis chi s'intendiant in sa radio ◊ su tempus ti at a isconciai sa bellesa, a stròcius piticus, finas a signai totu sa faci tua
3.
cambiadia, ca comenti ses bestiu mi paris unu strociu!
Tradutziones
Frantzesu
grimace
Ingresu
grimace
Ispagnolu
mueca
Italianu
boccàccia,
smòrfia
Tedescu
Grimasse,
Fratze.
