conígiu, conígliu , nm: conílliu,
conillu,
crunillu,
cunígliu,
cunillu,
cunixu,
grunígliu Definitzione
(f. conilla) genia de animale, areste o fintzes masedu e pesau po sa petza, chi assimbígiat a su lèpere, ma prus piticu e a origas prus curtzas: est animale chi si faet sa tana asuta de terra a tantas intradas e cun tantos aposentos e àngiat fintzes sete bortas in s'annu / portai coru de cunillu = èssere unu timegaga, tropu timerosu; erba de conillus = amingioni (Sonchus arvensis)
Sinònimos e contràrios
cdh. cunidhu
Frases
boghit a pillu su dinai chi mi depit, o dh'iscroxu a usu de conillu! ◊ apu cotu cunixu cun oxu e cun axu ◊ apu intzurfuau su sarmentu candu fut pitichedhedhu po no si dhu papai su cunillu
Sambenados e Provèrbios
smb:
Conigiu
Terminologia iscientìfica
anar, anall, oryctolagus cuniculus huxleyi
Ètimu
itl.
Tradutziones
Frantzesu
lapin
Ingresu
rabbit
Ispagnolu
conejo
Italianu
conìglio
Tedescu
Wildkaninchen.