casticàtu, casticàu , pps, agt, nm: castigadu,
castigau Definitzione
de casticare; nau de unu, chi no tenet abbilidade nudha nudha, chi no est bonu a nudha, fatu e lassau; chi o chie tenet difetu mannu de sa naschia
Sinònimos e contràrios
caltigu,
cartzellete,
fadadu,
iltrudhadu,
indelvesu,
isente,
lertone,
strupiau
| ctr.
àbbile 1,
balente
2.
ma est castigadu, mih, a istare pastorighendhe cun duos fiados: andhe chi bi est, a si ndhe podiat leare medas?! ◊ cussos castigados no sunt bonos mancu a si segare casu! ◊ castigadu, mancu su fogu ti as fatu, morindhe de fritu! ◊ iscadha, casticatu: unu non devet èssere simproto!
3.
fit abbarrau che casticau: no aiat àpiu mancu su tempus de apèrrere buca ◊ menzus castigadu dae Deu chi no corrudu e fizu de bagassa ◊ Gesús a inghíriu aiat una truma manna de zente chi li giuteint topos, castigados e tzegos
Terminologia iscientìfica
ntl
Tradutziones
Frantzesu
incapable,
déficient
Ingresu
idiot
Ispagnolu
incapaz
Italianu
inètto,
deficiènte
Tedescu
untüchtig.
