abbúcu , nm Definitzione
atóbiu po si chistionare; cosa chi si narat, su nàrrere cosa coment'e po fàere callare, brigare a ccn.; foedhandho de papare, su dhu pònnere in buca a ccn. chi no si abbalet a papare a solu / èssere a s'a. = nadu de criadura de mama chi no zughet late, èssere addescadu
Sinònimos e contràrios
abbojada,
abbojamentu,
abboju,
addopu,
azóviu
/
abbúchiu,
abbruncu,
ispórchidu
Ètimu
srd.
Tradutziones
Frantzesu
entretien
Ingresu
interview
Ispagnolu
entrevista
Italianu
abboccaménto
Tedescu
Unterredung.
