afrontài , vrb: afrontare,
afrontari Definitzione
nàrrere cosa, coment'e a briga o a murrúngiu (e fintzes ibregungire), parare fronte a ccn.; acapiare o pònnere un'animale a cara o a conca a calecuna cosa, acapiau a s'afronta o àteru; èssere a muru o a làcana in mesu, foedhandho de propiedades o de meres; prnl. tènnere bregúngia, birgonzare / èssere afrontau che becu = oféndhiu meda
Sinònimos e contràrios
afachilare,
acarai,
agiostrare,
atzuridare,
cadojare,
iscamurriare,
refaciai,
rumbicare
/
prèndhere
/
allacanai 1,
stremenai
2.
a Cristus dh'ant afrontau a una colunna po dh'aciotai ◊ agatais su burricu afrontau: ifrontaedhu e batiennedhu!
Tradutziones
Frantzesu
affronter
Ingresu
to face
Ispagnolu
afrontar
Italianu
affrontare
Tedescu
entgegentreten.
