brocàle, brocàli , nm: bucali Definitzione
genia de istrégiu, de terra o de imbidru, a bentre larga, a pònnere abba o àteru in mesa
Sinònimos e contràrios
brocalitu,
congiali,
cungiou,
piceri
Terminologia iscientìfica
stz
Ètimu
ctl.
brocal
Tradutziones
Frantzesu
broc,
cruche,
chope
Ingresu
tankard
Ispagnolu
jarro
Italianu
boccale
Tedescu
Krug,
Humpen.