brògna, bróina , nf: brónnia,
brugna,
brúina,
brúngia,
brúnia,
brúnnia,
búrnia Definitzione
istrégiu de terra, a buca larga e tundha (e tundhu su fundhu), cun duas o bàtoro asas piticas, po pònnere cosa (olia cufetada, tamatas a pilladra); in calecunu logu est s'istrégiu po còere sa cosa; dhue at logu chi sa bróina est una genia de taschedha de cosa téssia de ingòllere a su sartu cun su papare / conca 'e bróina = nadu de ccn., chi est chentza cabu, pagu de zudu
Sinònimos e contràrios
brúgnula,
conzedha
/
padedha,
pignada
Frases
seo cambiandho s'abba a sa brúngia de s'olia ◊ sa brúnia nostra manna leat unos oto litros ◊ s'aremigu iat aprontau una brogna prena de dinai e si dh'iat presentada
Terminologia iscientìfica
stz
Ètimu
ctl.
burnía
Tradutziones
Frantzesu
jarre
Ingresu
jar
Ispagnolu
jarra
Italianu
giara,
órcio
Tedescu
Krug.
