digràtzia , nf: dilgràscia,
dilgrassa,
dirgràssia,
disgràscia,
disgràssia,
disgràtzia Definitzione
dannu mannu; cosa mancari no grave meda ma cunsiderada dannu; persona pagu crabbada
Sinònimos e contràrios
derdícia,
destrossa,
malafada
/
cdh. disciarra
| ctr.
foltuna
Frases
e ite, crachi digràtzia at sutzédiu? ◊ deo so tzegu de sa belosia: no isco si est fortuna o dilgràscia ◊ su sole si che est frantu a crista bàscia: in s'aera abbudhada e tempestosa si respirat s'alenu de sa dilgràscia
Tradutziones
Frantzesu
malheur
Ingresu
disgrace
Ispagnolu
desgracia,
desdicha
Italianu
disgràzia
Tedescu
Schicksalschlag,
Übel,
unmöglicher Mensch.
