istibbídu , pps, agt, nm: istibbiu,
stibbiu Definitzione
de istibbire; nau de cosa o gente, chi funt postos a istrintu de pare, cracos meda; unu chi papat meda, pasterone
Sinònimos e contràrios
ciacau,
insacadu
/
sassagoni,
tuviu
2.
is arrugas funt istibbias de genti, in sa festa, no fait a passai
Tradutziones
Frantzesu
bondé
Ingresu
crammed
Ispagnolu
lleno,
repleto
Italianu
zéppo
Tedescu
vollgestopft.