màniga 3 , nf: màriga Definitzione
genia de istrégiu de terra, tundhu, a bentre in mesu, cun duas asas (a logos: brotzuitus) de mesania a su tzugu, a buca istrinta, po abba
Sinònimos e contràrios
broca,
pitzaredha
Maneras de nàrrere
csn:
pròiri a màrigas = pròere a dellúbbiu; marighedha de carrúciu = maschinganna, morisca créschida in mesu de sa tàula; s'eca de is màrigas = zenia de armàriu a pònnere sas brocas de s'abba; segai sa marighedha (in suspu)= fai su scioncu, fuire su cadhu, imprinzare innantis de isposare, sendhe fidantzados; su giogu de is marighedhas = zenia de zogu de pisedhos chi si ponent unu pagu apispirinados e cun sas manos in chitu a zisa de broca: àteros duos colant, la tochedhant in conca e si no faghet sonu de cannidura si che leant sa 'marighedha' tenta a sas asas fintzas chi agguantat chentza… si segare
Frases
ci funt pòburus chi non tenint casi casi àcua in sa màriga
Sambenados e Provèrbios
smb:
Maniga, Manigas, Mariga
Terminologia iscientìfica
stz
Ètimu
srdn.
Tradutziones
Frantzesu
broc,
cruche,
amphore
Ingresu
pitcher
Ispagnolu
jarra,
jarro
Italianu
bròcca,
ànfora
Tedescu
Krug.
