ràsta , nf, nm: arrasta*, rastra, rastru, rastu Definitzione fragu, arrancu; singiale chi abbarrat de comente si passat in su logu Sinònimos e contràrios abbentada, fiacu 1, frusa / arrancu / addromu, arrestallu, frata, ilmina, peada, trata Frases est che cane chi sighit sa rasta ◊ su cane giraiat dogni mata fiaghendhe su rastu ei s'aera (S.Lay Deidda) 2. at postu fatu a su rastu de sos noedhos chi nche li ant furadu ◊ cun sos iscarpones istampat bete rastru in su terrinu ◊ sos fizos caminant in su rastu de su babbu.

ràsta 1 , nf: areste*, erista, reste 1, rista Definitzione su filighedhu longu, téteru, arrasposu, chi faet sa terga o camisa de dónnia granu in s'ispiga de su trigu, de s'órgiu o erbas de cussa genia Sinònimos e contràrios listra 1 Frases sas ispigas s'ibboidaiant, bi restaiat solu sa reste e trigu no in logu ◊ su trídicu cheret ispozau de sa rasta ◊ giughet paza e rista dogni mannuju, s'annada bona s'ischit a s'incunza ◊ s'orzu si ghirghinzavat pro che li catzare sa rista Terminologia iscientìfica rbr Tradutziones Frantzesu arête, barbe d'épi Ingresu arista Ispagnolu arista Italianu rèsta, barba del grano Tedescu Granne.

«« Torra a chircare