arràncu , nm Definitzione
fragu chi andhat a sa cosa, prus che àteru malu, fintzes singiale ch'iscóviat calecuna cosa; su chi ndhe podet dipèndhere a is fígios de is mannos (arrancu de parentella)
Sinònimos e contràrios
abbentada,
abbentu,
arrastu,
fracu,
pudescioi,
rànchidu 1,
seledu
Frases
de s'istabbilimentu ndi lompiat un’arrancu malu ◊ arrancu de muscedra: incapat, dhi betaus bruncu! ◊ arrancu de gunnedha no mi ndi at andau mai ◊ fragat e narat: Arrancu de santu pigu! ◊ arrancu de arrosas in su mes'e maju ◊ no dhi posso intendhe prus s'arrancu!
2.
in custa chistioni dhoi at arrancu de pecau! ◊ innòi, de coja mancu s'arrancu!
3.
si at tirau a s'arrancu de su babbu, cussu piciocu est malu a coi!
Ètimu
ltn.
rancor, -oris
Tradutziones
Frantzesu
odeur
Ingresu
scent
Ispagnolu
olor
Italianu
odóre
Tedescu
Geruch.
arràncu 1 , nm Sinònimos e contràrios
petone
Frases
it'arrancu de bravura!
Ètimu
spn.
arranque
Tradutziones
Frantzesu
élan
Ingresu
rush
Ispagnolu
arranque
Italianu
slàncio
Tedescu
Schwung.
arràncu 2 , nm Definitzione su arrancare, dificurtade a caminare, a fàere cosa / a. a bruncos = genia de mucu chi bogant is bruncos malàidos in su prumone, mala a essire, dificurtade a respirare bene.