arràncu , nm Definition
fragu chi andhat a sa cosa, prus che àteru malu, fintzes singiale ch'iscóviat calecuna cosa; su chi ndhe podet dipèndhere a is fígios de is mannos (arrancu de parentella)
Synonyms e antonyms
abbentada,
abbentu,
arrastu,
fracu,
pudescioi,
rànchidu 1,
seledu
Sentences
de s'istabbilimentu ndi lompiat un’arrancu malu ◊ arrancu de muscedra: incapat, dhi betaus bruncu! ◊ arrancu de gunnedha no mi ndi at andau mai ◊ fragat e narat: Arrancu de santu pigu! ◊ arrancu de arrosas in su mes'e maju ◊ no dhi posso intendhe prus s'arrancu!
2.
in custa chistioni dhoi at arrancu de pecau! ◊ innòi, de coja mancu s'arrancu!
3.
si at tirau a s'arrancu de su babbu, cussu piciocu est malu a coi!
Etymon
ltn.
rancor, -oris
Translations
French
odeur
English
scent
Spanish
olor
Italian
odóre
German
Geruch.
arràncu 1 , nm Synonyms e antonyms
petone
Sentences
it'arrancu de bravura!
Etymon
spn.
arranque
Translations
French
élan
English
rush
Spanish
arranque
Italian
slàncio
German
Schwung.
arràncu 2 , nm Definition su arrancare, dificurtade a caminare, a fàere cosa / a. a bruncos = genia de mucu chi bogant is bruncos malàidos in su prumone, mala a essire, dificurtade a respirare bene.