ràsta , nf, nm: arrasta*, rastra, rastru, rastu Definizione fragu, arrancu; singiale chi abbarrat de comente si passat in su logu Sinonimi e contrari abbentada, fiacu 1, frusa / arrancu / addromu, arrestallu, frata, ilmina, peada, trata Frasi est che cane chi sighit sa rasta ◊ su cane giraiat dogni mata fiaghendhe su rastu ei s'aera (S.Lay Deidda) 2. at postu fatu a su rastu de sos noedhos chi nche li ant furadu ◊ cun sos iscarpones istampat bete rastru in su terrinu ◊ sos fizos caminant in su rastu de su babbu.

ràsta 1 , nf: areste*, erista, reste 1, rista Definizione su filighedhu longu, téteru, arrasposu, chi faet sa terga o camisa de dónnia granu in s'ispiga de su trigu, de s'órgiu o erbas de cussa genia Sinonimi e contrari listra 1 Frasi sas ispigas s'ibboidaiant, bi restaiat solu sa reste e trigu no in logu ◊ su trídicu cheret ispozau de sa rasta ◊ giughet paza e rista dogni mannuju, s'annada bona s'ischit a s'incunza ◊ s'orzu si ghirghinzavat pro che li catzare sa rista Terminologia scientifica rbr Traduzioni Francese arête, barbe d'épi Inglese arista Spagnolo arista Italiano rèsta, barba del grano Tedesco Granne.

«« Cerca di nuovo