zuíche, zuíghe , nm: giuighe Definitzione magistrau chi in is dibbatimentos betat sa senténtzia averguandho su trotu e s'arrexone cunforma a is leis e betat sa pena istabbilia (ma àteros tenent una funtzione diferente, es. aprontare su dibbatimentu); candho sa Sardigna fut indipendhente, fut su magistrau supremu, s’autoridade prus arta de su Logu o istadu in is bàtoro regnos Sinònimos e contràrios giuge, zúdiche* Frases candho est essidu su zuighe si ndhe sunt totugantos fichidos ◊ cunsiderade a Deus no comente a unu zuighe airadu chi cundennat, ma comente a unu babbu amorosu chi perdonat.

«« Torra a chircare