tínnu , nm: tinu Definizione
atuamentu, capacidade de atuare e de cunsiderare bene is cosas, su èssere in podere de is capacidades de sa mente e de sa sabiesa po fàere giustas e bene is cosas
Sinonimi e contrari
santidu
/
atibbidura,
atibbiscione,
atinadura,
atuamentu,
cumprendhóniu,
sinnu
Modi di dire
csn:
èssere, no èssere in tinu = in se, fora de se; andai a tinu de unu = pònnere mente a s'àteru, fàghere comente pessat s'àteru; fai is cosas a tinu, cun tinu = cun cussideru, bene, cun régula, pessendhebbei
Frasi
lis narzeit sos verbos pro los torrare in tinnu sanu ◊ ischit petzi a irgherrimiare cussu pitzocu: s'àsiu l'est zirandhe su tinu! ◊ sa tentascione est manna e bocat s'ànima fora de tinu ◊ ses nendhe, nendhe: ma no ses in tinu, ca ses nendhe machines! ◊ su mare chi est su mare essit e torrat in tinu…◊ sunt brincanne e cantanne che iscidos de tinu ◊ àter'e che pessare a fàchere dommos de lussu: petzi perdimus su tinu!
Cognomi e Proverbi
smb:
Tinu
Etimo
spn.
Traduzioni
Francese
bon sens
Inglese
sense
Spagnolo
juicio,
tino
Italiano
sénno
Tedesco
Verstand.
tínnu 1 , nm Definizione su sonu de unas cantu cosas no sèmpere o no totu fatas po sonare; sa diferéntzia intr'e duos sonos oguales, duas boghes, segundhu s'aina o sa persona chi dhos faet Sinonimi e contrari drínnida, intinnu 1, tínniu, tínnulu, trínnidu Frasi s'intendhet de sa campana su tinnu porosu ◊ o campanas sonade a tinnu sardu chi su sonu s'intendhat de continu!