fiócu , nm: flocu,
frocu Definitzione
prus che àteru tirighedha de orrobba chi si ponet po bellesa; pubusadedha o màtula de lana, de pilu, e fintzes de erba o pàgia, fintzes de nie; nau in cobertantza, chistione chi si cricat prus che àteru bogandho iscusas / min. fiochedhu 1, flochitu, frochedhu (custu si narat fintzes de su càgiu imbodhigau in istràciu po cagiare su late), frochixedhu
Sinònimos e contràrios
chirriolu,
filliocu,
tira
/
cherrione
/
arraghèscia,
iscóticu,
istibbu 1,
mendhea
Maneras de nàrrere
csn:
bogai frocus = bogare mendheas, bogai arreghèscias; bòmberenche su frocu de s'ànima = catzàrendhe sos ogros, bombitare meda
2.
est andhau a sa fentana po bíere chi dhue aiat gente ma si bidiant ebbia frocos de nie calandho de su chelu
Terminologia iscientìfica
ts
Ètimu
ltn.
floccus
Tradutziones
Frantzesu
nœud,
flocon
Ingresu
lock
Ispagnolu
borla (f),
moño
Italianu
fiòcco,
biòccolo,
batùffolo
Tedescu
Schleife,
Flocke,
Bausch.
