arràmene , nm: arràmini,
ràmene 1 Definitzione
(a/c. no tenet pl.) genia de metallu, orrubiastu, elementu chímicu de símbulu Cu, númeru atómicu 29, pesu atómicu 63,57, manigiau meda po filu elétricu; istrégiu de arràmene / arrecoi s'arràmini = ingrujare su ràmine
Sinònimos e contràrios
cdh. ramu
Frases
s'iscussórgiu fiat in d-una pingiada de arràmini bèni sidhada
Sambenados e Provèrbios
smb:
Aramini
Terminologia iscientìfica
mtl
Ètimu
ltn.
aeramen, *aramen
Tradutziones
Frantzesu
cuivre
Ingresu
copper
Ispagnolu
cobre
Italianu
rame
Tedescu
Kupfer.
ràmene 1 , nm: arràmene*,
ràmine 1,
ràmini Definitzione
(a/c. no tenet pl.) genia de metallu orrubiastu, elementu chímicu de símbulu Cu, númeru atómicu 29, pesu atómicu 63,57: lassat passare bene meda s'elétricu e po cussu dh'impreant po fàere filos de currente; istrégiu de arràmene
Frases
teniat padedhas, cassarolas e frissiolos de ràmine ◊ cussu tenet monedas de prata, de brunzu e de ràmine
2.
in cuchina bi teniat su ràmene apicau: sartàghinas, lapioledhos e àteru
Terminologia iscientìfica
mtl
Tradutziones
Frantzesu
cuivre
Ingresu
copper
Ispagnolu
cobre
Italianu
rame
Tedescu
Kupfer.
raminósu , agt Definitzione
chi portat arràmene
Ètimu
srd.
Tradutziones
Frantzesu
cuprique
Ingresu
cupric
Ispagnolu
cúprico
Italianu
cùprico
Tedescu
kupferhaltig,
Kupfer.