deldiciàdu, deldiciàtu , agt, nm: derditzau,
diddiciau,
dildiciadu,
dirditzau,
disdiciadu,
disdiciau,
disdisciadu,
disditzau,
trediciau Definitzione
chi o chie at tentu o tenet mala fortuna, dannos mannos o chi dónnia cosa dhi andhat male; chi portat disdícia, isfortuna
Sinònimos e contràrios
disagurau,
disdiciosu,
irgianadu,
istraliosu,
mabassortau,
malafadau,
scedau
/
cdh. disdiciatu
| ctr.
afortunadu,
diciosu
Frases
deldiciados, custa disaura est tochimentu contra a sos pecados! ◊ mai prus, a mei, disdiciada, cuntzédiu at a èssi s'ogu de custa luxi! (P.Rombi)◊ pro olvidare canta, disdiciadu! ◊ disdiciadu, su chi mi est rutu ite raju niedhu! (P.Mossa)◊ a dolu mannu, so derditzau! ◊ a sa deldiciata che li cheriant segare sa conca
2.
tonca e istria sunt puzones disdiciados de sa note
Sambenados e Provèrbios
prb:
no faltat pena a chie est disdiciadu
Ètimu
spn.
Tradutziones
Frantzesu
malheureux,
malchanceux
Ingresu
unfortunate
Ispagnolu
desdichado
Italianu
disgraziato,
sfortunato
Tedescu
unglücklich,
Unglücksmensch.
