ísse , prn: issu Definitzione
prn. de 3ˆ persona sing. chi s'impreat po ómine o mascu: pl. issos, issus
Maneras de nàrrere
csn:
a, de, cun, pro, tra isse; si ponet cun valore de "própiu gai, abberu": continu fit, isse! = est abarrau sempri de aici, a sa sighida, sentza de cambiamentu, sentza de alléviu; como siat, isse, chi… = intimore si…, e ita si!…; de issu = sou
Frases
deo so andhadu, ma isse no bi est bénnidu ◊ nàralu a isse! ◊ pejus pro isse! ◊ beni chin issu! ◊ cherzo a isse, no a tie! ◊ custas cosas si las at pessadas tra isse
2.
como siat, isse, puru, chi nos fetant pagare totu cussu!…
Ètimu
ltn.
ipse, ipsu(m)
Tradutziones
Frantzesu
il
Ingresu
he,
him
Ispagnolu
él
Italianu
égli,
lui
Tedescu
er.
