desatínu , nm: disatinu Definizione cosa chi faet o narat chie est fora de tinu, cosa chi andhat male, dannu (chi podet èssere de pagu contu coment'e unu bidhídhiri de pipiu chi pagu atuat, unu dispetu, o fintzes dannu mannu); su no giare atentzione, su no atinare o atuare a sa cosa chi si est faendho / èssere in d. = èssere fora de se Sinonimi e contrari balossímini, dilbaratu, isabóriu, lochidadi, macheine, tontesa / dannu Frasi su brassanu bratzu sou crudele e assassinu at fatu subra mia disatinu ◊ a fortza de bufare faghent disatinos in domo ◊ tue giughes sa limba che fiama e faedhendhe naras disatinos 2. ite disatinu, che dhi est orrutu unu cambu mannu a pitzu!◊ fillu tú cun is amighixedhus malus est faendu disatinus! Etimo spn. Traduzioni Francese bêtise, sottise, vandalisme Inglese inattention, rave, silliness, vandalism Spagnolo desatino, vandalismo Italiano sciocchézza, farnètico, spropòsito, sprolòquio, disattenzióne, vandalismo Tedesco Wahnsinn, Unaufmerksamkeit, Wandalismus.

«« Cerca di nuovo