desatínu , nm: disatinu Definizione
cosa chi faet o narat chie est fora de tinu, cosa chi andhat male, dannu (chi podet èssere de pagu contu coment'e unu bidhídhiri de pipiu chi pagu atuat, unu dispetu, o fintzes dannu mannu); su no giare atentzione, su no atinare o atuare a sa cosa chi si est faendho / èssere in d. = èssere fora de se
Sinonimi e contrari
balossímini,
dilbaratu,
isabóriu,
lochidadi,
macheine,
tontesa
/
dannu
Frasi
su brassanu bratzu sou crudele e assassinu at fatu subra mia disatinu ◊ a fortza de bufare faghent disatinos in domo ◊ tue giughes sa limba che fiama e faedhendhe naras disatinos
2.
ite disatinu, che dhi est orrutu unu cambu mannu a pitzu!◊ fillu tú cun is amighixedhus malus est faendu disatinus!
Etimo
spn.
Traduzioni
Francese
bêtise,
sottise,
vandalisme
Inglese
inattention,
rave,
silliness,
vandalism
Spagnolo
desatino,
vandalismo
Italiano
sciocchézza,
farnètico,
spropòsito,
sprolòquio,
disattenzióne,
vandalismo
Tedesco
Wahnsinn,
Unaufmerksamkeit,
Wandalismus.
isprolóchiu , nm Definizione
machine, isciolóriu mannu, cosa chentza fundhóriu, cosa chi si narat chentza contu e ne cabu perunu
Sinonimi e contrari
desatinu,
fanfarronada,
isambrúliu,
tzàntzara
Etimo
itl.
Traduzioni
Francese
palabre,
verbiage
Inglese
rigmarole (long)
Spagnolo
desatino,
parrafada
Italiano
sprolòquio
Tedesco
Wortschwall.