cèo , prn: geo,
zeo Definizione
prn. de prima persona sing. (is formas geo e zeo candho si agatant apustis de vocales che fúrriant sa cunsonante de cuménciu a /j/: ma a logos essint 'indipendhentes' e narant Jeo fintzes a solu, ma tocat a regularizare s'iscritura g–, z–)
Sinonimi e contrari
dego*,
ego
Frasi
a nois Budhusoinos in sa Costera nos narant sos "Ceinos" ca namus "ceo"!
Traduzioni
Francese
je,
moi
Inglese
I
Spagnolo
yo
Italiano
io
Tedesco
ich.
dègo , prn: deo,
dèu Definizione
foedhu chi si narat in parte de su númene de una prima persona: s'impreat prus che àteru (ma no sèmpere cun bisóngiu) po inditare chie faet s'atzione de su vrb. / cun deo, cun dèu = cun megus; che deo = che a mie
Sinonimi e contrari
ceo,
ego,
eju
Frasi
deo no isco proite faghes gai! ◊ deo, no tue, apo fatu custu triballu! ◊ cussa cosa dha fatzu dèu!
2.
parit chi is cosas siant morendi cun dèu ◊ restat cun deo s'antiga tristura ◊ si fint istadas che deo no si fint avilidas ◊ isse no est coment'e deo ◊ isse est piús faularzu chi no deo!◊ fai cument'e dèu!
Etimo
ltn.
ego
Traduzioni
Francese
je,
moi
Inglese
I
Spagnolo
yo
Italiano
io
Tedesco
ich.