cèo , prn: geo,
zeo Definitzione
prn. de prima persona sing. (is formas geo e zeo candho si agatant apustis de vocales che fúrriant sa cunsonante de cuménciu a /j/: ma a logos essint 'indipendhentes' e narant Jeo fintzes a solu, ma tocat a regularizare s'iscritura g–, z–)
Sinònimos e contràrios
dego*,
ego
Frases
a nois Budhusoinos in sa Costera nos narant sos "Ceinos" ca namus "ceo"!
Tradutziones
Frantzesu
je,
moi
Ingresu
I
Ispagnolu
yo
Italianu
io
Tedescu
ich.
dègo , prn: deo,
dèu Definitzione
foedhu chi si narat in parte de su númene de una prima persona: s'impreat prus che àteru (ma no sèmpere cun bisóngiu) po inditare chie faet s'atzione de su vrb. / cun deo, cun dèu = cun megus; che deo = che a mie
Sinònimos e contràrios
ceo,
ego,
eju
Frases
deo no isco proite faghes gai! ◊ deo, no tue, apo fatu custu triballu! ◊ cussa cosa dha fatzu dèu!
2.
parit chi is cosas siant morendi cun dèu ◊ restat cun deo s'antiga tristura ◊ si fint istadas che deo no si fint avilidas ◊ isse no est coment'e deo ◊ isse est piús faularzu chi no deo!◊ fai cument'e dèu!
Ètimu
ltn.
ego
Tradutziones
Frantzesu
je,
moi
Ingresu
I
Ispagnolu
yo
Italianu
io
Tedescu
ich.