briàre , vrb: brigai,
brigare Definitzione
giare unu certu, una briga, nàrrere cosa a unu, pigare a ccn. a tzérrios o cun arrennegu; nàrrere foedhos malos s'unu a s'àteru, tènnere murrúngiu mannu, a boghes e a gherra puru
Sinònimos e contràrios
abbetiae,
aciociai,
brigociae,
certai,
ghirtare,
irvapiare,
iscancamurrare,
pabarotare,
trilliare
Frases
fiant brighendi prima de cummentzai sa riunioni ◊ a briare chin tecus no bi at gustu ◊ cun sos cumpanzos tuos no ti brighes! ◊ sa mama l'at brigadu, a su pitzinnu, ca fit ora meda in ziru ◊ ci babbu e mama mi brigant tegno passiéncia ◊ aiat brigau s'amigu ca dh'aiat lassau solu ◊ murrunzade ma no bos brighedas!◊ brigadas apare si seis cun sa bighina, chi no dha bio prus in domo tua?
2.
dae candho ant brigadu no sunt prus, cussas famíllias, e mancu si faedhant ◊ abbàssiami sas boghes, chi parimus brighendhe!
Sambenados e Provèrbios
prb:
si unu no cheret duos no brigant
Ètimu
itl.
brigare
Tradutziones
Frantzesu
réprimander,
tancer,
rabrouer,
se disputer,
se quereller
Ingresu
to dispute
Ispagnolu
reprochar,
echar la bronca,
pelear
Italianu
redarguire,
rimbrottare,
bisticciare,
diverbiare,
litigare
Tedescu
ausschelten,
streiten.
