istíca , nf, nm: isticu,
sticu Definitzione
pua, orrugu de cambu nou de una linna chi si ponet po ndhe innestare un'àtera mata (pruschetotu areste ma chi si assimbígiat: es. de pirastu po fàere a pira, de ogiastu po fàere a olia) e fintzes orrugu deretu de linna fine bastat chi siat; in cobertantza, arreghèscia / bocare isticas = nau de unu, bogai frocus, arreghèscias, istibbas
Sinònimos e contràrios
ifertura,
inferchidura,
infertu,
pitzu
Frases
s'innestadore at postu isticas bellas ◊ inferchi isticos in su truncu ◊ calchi isticu chi fit brotendhe est perdendhe sas fozas
2.
chena brotare ambos dae un'isticu, semus de sa matessi linna!
Ètimu
itl.
stecca
Tradutziones
Frantzesu
greffe (agric.)
Ingresu
scion
Ispagnolu
púa,
injerto
Italianu
marza
Tedescu
Edelreis.