istíca , nf, nm: isticu, sticu Definitzione pua, orrugu de cambu nou de una linna chi si ponet po ndhe innestare un'àtera mata (pruschetotu areste ma chi si assimbígiat: es. de pirastu po fàere a pira, de ogiastu po fàere a olia) e fintzes orrugu deretu de linna fine bastat chi siat; in cobertantza, arreghèscia / bocare isticas = nau de unu, bogai frocus, arreghèscias, istibbas Sinònimos e contràrios ifertura, inferchidura, infertu, pitzu Frases s'innestadore at postu isticas bellas ◊ inferchi isticos in su truncu ◊ calchi isticu chi fit brotendhe est perdendhe sas fozas 2. chena brotare ambos dae un'isticu, semus de sa matessi linna! Ètimu itl. stecca Tradutziones Frantzesu greffe (agric.) Ingresu scion Ispagnolu púa, injerto Italianu marza Tedescu Edelreis.

«« Torra a chircare