cabulàre , vrb: acabulare* 1 Definitzione
sighire, camminandho, e passare prus ainnanti de un'àteru, de unu tretu, fintzes passare camminandho e bastat, passare su tempus; èssere o arresurtare prus de unu tanti; a logos, arrecuire, furriare, torrare a domo, fintzes mòrrere
Sinònimos e contràrios
barigare,
colare,
passae,
probassai
/
iscabulare
/
recòrdere,
contoniai
Frases
su fizu creschindhe at cabuladu a su babbu ◊ a como che amus cabuladu chimbe contoneras ◊ pro chi apat su tempus cabuladu, los sento sempre bios cudhos bellos consizos ◊ apenas issos ndhe cabuleint in sa boltada de s'istradone, cudhu imbucheit a cadhu fuendhe ◊ su tempus càbulat lestru ◊ su cànnau mi che càbulat dae manos e su màsciu leat fua!
2.
su chi iscries no depet cabulare sas duas pàzines
3.
su sero semus cabulados a bidha ◊ su frade si ammalaideit e intro de unu mese che fit cabuladu!
Tradutziones
Frantzesu
franchir,
dépasser,
excéder
Ingresu
to cross
Ispagnolu
superar
Italianu
varcare,
valicare,
eccèdere
Tedescu
passieren,
übersteigen.