disacórdiu , nm Definizione mancàntzia o farta de acórdiu, su èssere de duos pàrreres diferentes, su pentzare o bòllere cosas diferentes; su no torrare apare de duas cosas o chistiones Sinonimi e contrari biscóidu, iscórriu, iscurrúnciu, iscuncórdia | ctr. acódriu Traduzioni Francese désaccord Inglese disagreement Spagnolo desacuerdo Italiano disaccòrdo, dissènso Tedesco Uneinigkeit, Verschiedenheit.

discuncóldia, discuncórdia , nf Definizione su èssere de pàrreres o de cumportamentos diferentes, contràrios Sinonimi e contrari cuvesioni, disacórdiu, disamistade, discóldia, iscórriu, scuncórdiu | ctr. acódriu, cuncórdia Frasi comente bidiat ca fiaus a discuncórdia mi at cantau custu frore ◊ pro mamma no esistiat sa discuncórdia, poniat sempre sa zente in paghe Traduzioni Francese discorde Inglese discord Spagnolo desacuerdo, desconcordia Italiano discòrdia Tedesco Uneinigkeit, Zwietracht.

iscuncórdia , nf Definizione su èssere iscuncordu, nau de gente o de cosas (fintzes de aina po sonare), su no torrare paris / essiri a i. = segare s'acordu; èssiri a i. = a iscórriu, in malas Sinonimi e contrari disacórdiu, scórriu | ctr. cuncódria Traduzioni Francese discordance Inglese dissonance, discordance Spagnolo disonancia, desacuerdo Italiano dissonanza Tedesco Unstimmigkeit.

«« Cerca di nuovo