disacórdiu , nm Definizione
mancàntzia o farta de acórdiu, su èssere de duos pàrreres diferentes, su pentzare o bòllere cosas diferentes; su no torrare apare de duas cosas o chistiones
Sinonimi e contrari
biscóidu,
iscórriu,
iscurrúnciu,
iscuncórdia
| ctr.
acódriu
Traduzioni
Francese
désaccord
Inglese
disagreement
Spagnolo
desacuerdo
Italiano
disaccòrdo,
dissènso
Tedesco
Uneinigkeit,
Verschiedenheit.
discuncóldia, discuncórdia , nf Definizione
su èssere de pàrreres o de cumportamentos diferentes, contràrios
Sinonimi e contrari
cuvesioni,
disacórdiu,
disamistade,
discóldia,
iscórriu,
scuncórdiu
| ctr.
acódriu,
cuncórdia
Frasi
comente bidiat ca fiaus a discuncórdia mi at cantau custu frore ◊ pro mamma no esistiat sa discuncórdia, poniat sempre sa zente in paghe
Traduzioni
Francese
discorde
Inglese
discord
Spagnolo
desacuerdo,
desconcordia
Italiano
discòrdia
Tedesco
Uneinigkeit,
Zwietracht.
iscuncórdia , nf Definizione
su èssere iscuncordu, nau de gente o de cosas (fintzes de aina po sonare), su no torrare paris / essiri a i. = segare s'acordu; èssiri a i. = a iscórriu, in malas
Sinonimi e contrari
disacórdiu,
scórriu
| ctr.
cuncódria
Traduzioni
Francese
discordance
Inglese
dissonance,
discordance
Spagnolo
disonancia,
desacuerdo
Italiano
dissonanza
Tedesco
Unstimmigkeit.