disacórdiu , nm Definitzione
mancàntzia o farta de acórdiu, su èssere de duos pàrreres diferentes, su pentzare o bòllere cosas diferentes; su no torrare apare de duas cosas o chistiones
Sinònimos e contràrios
biscóidu,
iscórriu,
iscurrúnciu,
iscuncórdia
| ctr.
acódriu
Tradutziones
Frantzesu
désaccord
Ingresu
disagreement
Ispagnolu
desacuerdo
Italianu
disaccòrdo,
dissènso
Tedescu
Uneinigkeit,
Verschiedenheit.
discuncóldia, discuncórdia , nf Definitzione
su èssere de pàrreres o de cumportamentos diferentes, contràrios
Sinònimos e contràrios
cuvesioni,
disacórdiu,
disamistade,
discóldia,
iscórriu,
scuncórdiu
| ctr.
acódriu,
cuncórdia
Frases
comente bidiat ca fiaus a discuncórdia mi at cantau custu frore ◊ pro mamma no esistiat sa discuncórdia, poniat sempre sa zente in paghe
Tradutziones
Frantzesu
discorde
Ingresu
discord
Ispagnolu
desacuerdo,
desconcordia
Italianu
discòrdia
Tedescu
Uneinigkeit,
Zwietracht.
iscuncórdia , nf Definitzione
su èssere iscuncordu, nau de gente o de cosas (fintzes de aina po sonare), su no torrare paris / essiri a i. = segare s'acordu; èssiri a i. = a iscórriu, in malas
Sinònimos e contràrios
disacórdiu,
scórriu
| ctr.
cuncódria
Tradutziones
Frantzesu
discordance
Ingresu
dissonance,
discordance
Ispagnolu
disonancia,
desacuerdo
Italianu
dissonanza
Tedescu
Unstimmigkeit.