óldine, óldini , nm: órdine,
órdini Definitzione
manera de fàere, de manigiare o contivigiare cosa cun régula, cun métidu, bene, cunforma a unu critériu; cosa chi si cumandhat de fàere, su cumandhare de fàere calecuna cosa; giuale o filu de bide, de bíngia, cosa assentada o isceberada cunforma a calecunu critériu; est fintzes unu de is sete sacramentos in sa dotrina católica, su chi cunsacrat a preide (órdines sacros)
Sinònimos e contràrios
régula,
regulamentu
/
arrenghera,
cadena,
fibera,
fila,
filerina,
giuale 1,
lérina
/
cumandhu
| ctr.
disórdine,
isórdulu
Maneras de nàrrere
csn:
ó. alfabbéticu = campionadura de peràulas, númenes e gai a manera chi si agatent unu ifatu de s'àteru che a sas líteras de s'alfabbetu
Frases
in cussu logu órdine perunu no bi ndh'at: donzunu faghet su chi li paret e piaghet
2.
órdine de su síndhigu: si avertet sa populatzione de andhare a pagare s'abba!
3.
apo pudadu duos órdines de bide
Terminologia iscientìfica
prdc
Ètimu
ltn.
ordine(m)
Tradutziones
Frantzesu
ordre
Ingresu
order,
series
Ispagnolu
orden,
mando
Italianu
órdine
Tedescu
Ordnung,
Befehl,
Weihe.
