iscórriu , nm: scórriu Definitzione segada in su trastu, in su bestimentu; disacórdiu grave, murrúngiu forte tra personas Sinònimos e contràrios iscorriolada, iscorrioladura, iscratzadura / girma / biscóidu, disacórdiu, iscóntriu, pletu | ctr. acódriu, cuncódria Maneras de nàrrere csn: èssiri, essire a i. cun ccn. = brigare, essire in malas; movirisí a i. = a s'istòntona istòntona; i. de ccn. cosa = arrogu, parti, bículu Frases a s'iscórriu su tàpulu! ◊ su tzàpulu est peus de s'iscórriu ◊ sa massaja fut a fàere cosiduras e a betare tzàpulos, s'iscórriu fut a dhu cosire e s'istampu a dh'atzapulare! ◊ nimmancu un’iscórriu de luxi in cuss’isperevundu de miniera dhui fiat! 2. - E comenti istait su tali? - No isciu, seus a iscórriu 3. si movit arrullendu a iscórriu a iscórriu me in s'arruga Ètimu srd. Tradutziones Frantzesu déchirement, déchirure, discorde Ingresu gash, discord Ispagnolu desgarradura, desgarramiento, desavenencia Italianu lacerazióne, squàrcio, discòrdia, spaccatura, conflitto, conflittualità Tedescu Riß, Uneinigkeit, Spaltung.

«« Torra a chircare