tostàdu , pps, agt: tostau Definitzione
de tostare; chi si est intostau, fatu tostau (fintzes mortu), chi no si lassat púnghere e ne segare cun facilidade, chi a dhu incracare no cedet; nau de gente, chi perricat, abbétiat / min. tostaxinu / tostau che perda = tostu che balla, tostu meda
Sinònimos e contràrios
istirau,
tiradu
/
intostadu,
tostu
/
abbetiosu
| ctr.
abbàmbiu,
lenu
/
gevi,
modhe
2.
bai ca in su brodu su cocòi tostau gei s'est ammodhiau! ◊ a Luisu in fàbbrica dhu poniant cun su picu a iscrostai tzúcuru chi si fiat callau e sidhau, prus tostau de su cimentu ◊ mi fatzu un'ou a tostau po cenai ◊ Pepe su pane tostau dhu bolet sèmpere a supas
3.
babbu tuu parit tostaxinu ma… su coru no dhu portat de pedra!
Tradutziones
Frantzesu
tendu,
ferme,
dur
Ingresu
strained,
hard
Ispagnolu
tenso,
duro
Italianu
téso,
consistènte,
sòdo
Tedescu
straff,
fest.
tostichínu , agt: tostighinu Definitzione
chi est unu pagu tostau, firmu; nau de gente, chi no si lassat cumbínchere cun tropu facilidade
Sinònimos e contràrios
durànciu,
durianu,
tostadassu,
tostaióngiu,
tostianu
| ctr.
modhiatu,
modhincu
2.
Zuanne est tostichinu: candho li zirat non bi at diàulu chi l'ammódhicat!
Ètimu
srd.
Tradutziones
Frantzesu
ferme,
dur
Ingresu
solid
Ispagnolu
consistente,
sólido
Italianu
consistènte,
sòdo
Tedescu
fest.